Συνέχεια στην ενότητα βιβλιοπαρουσίαση είναι αυτό το υπέροχο βιβλίο της κας Τατιάνας Σταύρου που πρόσφατα ήρθε στα χέρια μας, παρόλο, που πρόκειται για πολύ παλαιοτερη συγγραφή (υπολογίζεται ότι η συγγραφή άρχισε το 1930 μέχρι τις αρχές του 1970). Αποτελεί μία έκδοση με βάση το κείμενο της συγγραφέως 167 σελίδων και συμπληρωμένο με όσα επιπλέον κείμενα βρέθηκαν διάσπαρτα στο αρχείο της συγγραφέως ή δημοσιευμένα σε άλλα έντυπα.
...Απ' όλα τα δέντρα που περιλαμβάνει η ελληνική χλωρίδα, κανένα δε μας εκφράζει όσο η ελιά. Νομίζεις πως το ελληνικό τοπίο είναι φτιαγμένο για το δέντρο αυτό. Μπορεί κι αυτό που γίναμε, αυτό που είμαστε, η γεύση μας, η ψυχοσύνθεσή μας, η νοημοσύνη μας, νάναι δημιουργήματα του πολύτιμου καρπού της.
Κανένα καρποφόρο στον τόπο μας δε ζωγραφίστηκε, δεν υμνήθηκε, δεν τραγουδήθηκε όσο το λιόδεντρο. Κι όμως φαντάζουν λιγοστά και μηδαμινά τα όσα έγιναν και ειπώθηκαν μπροστά στο πλήθος, τη σημασία του δέντρου και την έκτασή του στον ελλαδικό χώρο και μέσα στη φυσική ζωή του Έλληνα. Λέμε φυσική, γιατί η επίδρασή του στην πνευματική, την ψυχική ζωή θα πρέπει νάναι το ίδιο απέραντη.
Στο μακρότατο διάστημα της εργασίας αυτής γύρω από την καρποφόρο ελαία και το κυριότερο προϊόν της, το λάδι, περπατήσαμε αιώνες. Διαβήκαμε εποχές, δρασκελίσαμε καταστάσεις χαμένες πλέον από το πρόσωπο της γης. Από τη θαμπή, την άπλαστη ακόμη μυθολογία φτάσαμε στον Όμηρο. Κι από τον Όμηρο, φυσικά και αβίαστα βρεθήκαμε στον Παλαμά. Πάρα πέρα, αφήνοντας πίσω μας τη Γραφή, συναντηθήκαμε με το δημοτικό τραγούδι κι εκείθε πάλι φυσικά φτάσαμε στη συγκαιρινή μας λογοτεχνία. Πραμυθάδες, προφήτες, ιστορικοί, ταξιδιώτες, επιστήμονες, ποιητές-επικοί, κλασικοί, λυρικοί-κάτι έδωσαν από το έργο τους: πείρα, μάθηση, παρατήρηση, παλμό ψυχής. Κάτι χάρισαν από την πνοή τους ώστε να ζωντανέψει και να φωτιστεί όσο γίνεται ο παραμυθένιος βίος του ελαιόδεντρου.
Η Τατιάνα Αδαμαντιάδου γεννήθηκε στο Βαφεοχώριο της Κωνσταντινούπολης το 1899 και είναι κόρη του φιλολόγου Ιωάννη Αδαμαντιάδη. Δύο χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον Δημήτρη Σταύρου το 1929. Είναι γνωστή η δράση της κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, περίοδο κατά την οποία εντάχτηκε στο ΕΑΜ και στην Υπηρεσία Πρόνοιας των Στρατευομένων. Ταξίδεψε στη Γαλλία και την Ιταλία, συνεργάστηκε με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (1956-1957) και υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1958), μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Γυναικείου Συλλόγου Γραμμάτων και Τεχνών και του ελληνικού P.E.N. Club. Πέθανε στην Αθήνα το 1990. Το οικογενειακό της περιβάλλον την προέτρεψε να στραφεί προς τα γράμματα από νεαρή ηλικία. Όταν ζούσε στην Πόλη ήρθε σε επαφή με τους δημοτικιστικούς κύκλους και τα περιοδικά Λόγος και Ζωή. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1932 με τη δημοσίευση ενός διηγήματός της στο περιοδικό Ο Κύκλος. Όμως, η Σταύρου καθιερώθηκε στο χώρο της λογοτεχνικής παραγωγής της λεγόμενης γενιάς του ΄30, με τη συλλογή διηγημάτων Εκείνοι που έμειναν. Συγκαταλέγεται στους δημιουργούς που επικεντρώθηκαν θεματικά στις ιστορικές περιπέτειες του ελληνισμού από τον πόλεμο του 1897 ως τη μικρασιατική καταστροφή. Ο ψυχογραφικός ρεαλισμός με βιωματικά ερείσματα, και η θεματική που εγκαινίασε με το πρώτο της έργο και επέκτεινε με τα επόμενα στο χώρο των ιστορικών περιόδων του ελληνοϊταλικού πολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου, είναι εμφανή στο σύνολο του έργου της. Η γραφή της διακρίνεται για την έμφαση στην περιγραφή προσωπικών τραγωδιών των ηρώων της και την προσέγγιση και απόδοση της γυναικείας ψυχολογίας. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ρυθμός, Νέα Επιθεώρηση, Νεοελληνικά Γράμματα, Οικογενειακή Ζωή, Νέα Εστία, Καινούρια Εποχή, Αιολικά Γράμματα και άλλα, δημοσιεύοντας ποιήματα, λογοτεχνικές μεταφράσεις, άρθρα και μελέτες για την ελληνική παράδοση. Βραβεύτηκε με τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών το 1935 για τη συλλογή διηγημάτων Εκείνοι που έμειναν, με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1942 για τις Μυστικές πηγές, με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1967 για τη μελέτη Ο εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, με το βραβείο της Εστίας Νέας Σμύρνης το 1968 για τη μελέτη Ο εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, με το β΄ κρατικό βραβείο πεζογραφίας το 1974 για το Εάλω η Πόλις και τέλος με το βραβείο του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών το 1982 για το σύνολο του έργου της.
ΠΗΓΗ: http://www.perizitito.gr
http://www.rhodes.aegean.gr
Κανένα καρποφόρο στον τόπο μας δε ζωγραφίστηκε, δεν υμνήθηκε, δεν τραγουδήθηκε όσο το λιόδεντρο. Κι όμως φαντάζουν λιγοστά και μηδαμινά τα όσα έγιναν και ειπώθηκαν μπροστά στο πλήθος, τη σημασία του δέντρου και την έκτασή του στον ελλαδικό χώρο και μέσα στη φυσική ζωή του Έλληνα. Λέμε φυσική, γιατί η επίδρασή του στην πνευματική, την ψυχική ζωή θα πρέπει νάναι το ίδιο απέραντη.
Στο μακρότατο διάστημα της εργασίας αυτής γύρω από την καρποφόρο ελαία και το κυριότερο προϊόν της, το λάδι, περπατήσαμε αιώνες. Διαβήκαμε εποχές, δρασκελίσαμε καταστάσεις χαμένες πλέον από το πρόσωπο της γης. Από τη θαμπή, την άπλαστη ακόμη μυθολογία φτάσαμε στον Όμηρο. Κι από τον Όμηρο, φυσικά και αβίαστα βρεθήκαμε στον Παλαμά. Πάρα πέρα, αφήνοντας πίσω μας τη Γραφή, συναντηθήκαμε με το δημοτικό τραγούδι κι εκείθε πάλι φυσικά φτάσαμε στη συγκαιρινή μας λογοτεχνία. Πραμυθάδες, προφήτες, ιστορικοί, ταξιδιώτες, επιστήμονες, ποιητές-επικοί, κλασικοί, λυρικοί-κάτι έδωσαν από το έργο τους: πείρα, μάθηση, παρατήρηση, παλμό ψυχής. Κάτι χάρισαν από την πνοή τους ώστε να ζωντανέψει και να φωτιστεί όσο γίνεται ο παραμυθένιος βίος του ελαιόδεντρου.
Τατιάνα Σταύρου (1899-1990)
Η Τατιάνα Αδαμαντιάδου γεννήθηκε στο Βαφεοχώριο της Κωνσταντινούπολης το 1899 και είναι κόρη του φιλολόγου Ιωάννη Αδαμαντιάδη. Δύο χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον Δημήτρη Σταύρου το 1929. Είναι γνωστή η δράση της κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, περίοδο κατά την οποία εντάχτηκε στο ΕΑΜ και στην Υπηρεσία Πρόνοιας των Στρατευομένων. Ταξίδεψε στη Γαλλία και την Ιταλία, συνεργάστηκε με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (1956-1957) και υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1958), μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Γυναικείου Συλλόγου Γραμμάτων και Τεχνών και του ελληνικού P.E.N. Club. Πέθανε στην Αθήνα το 1990. Το οικογενειακό της περιβάλλον την προέτρεψε να στραφεί προς τα γράμματα από νεαρή ηλικία. Όταν ζούσε στην Πόλη ήρθε σε επαφή με τους δημοτικιστικούς κύκλους και τα περιοδικά Λόγος και Ζωή. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1932 με τη δημοσίευση ενός διηγήματός της στο περιοδικό Ο Κύκλος. Όμως, η Σταύρου καθιερώθηκε στο χώρο της λογοτεχνικής παραγωγής της λεγόμενης γενιάς του ΄30, με τη συλλογή διηγημάτων Εκείνοι που έμειναν. Συγκαταλέγεται στους δημιουργούς που επικεντρώθηκαν θεματικά στις ιστορικές περιπέτειες του ελληνισμού από τον πόλεμο του 1897 ως τη μικρασιατική καταστροφή. Ο ψυχογραφικός ρεαλισμός με βιωματικά ερείσματα, και η θεματική που εγκαινίασε με το πρώτο της έργο και επέκτεινε με τα επόμενα στο χώρο των ιστορικών περιόδων του ελληνοϊταλικού πολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου, είναι εμφανή στο σύνολο του έργου της. Η γραφή της διακρίνεται για την έμφαση στην περιγραφή προσωπικών τραγωδιών των ηρώων της και την προσέγγιση και απόδοση της γυναικείας ψυχολογίας. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ρυθμός, Νέα Επιθεώρηση, Νεοελληνικά Γράμματα, Οικογενειακή Ζωή, Νέα Εστία, Καινούρια Εποχή, Αιολικά Γράμματα και άλλα, δημοσιεύοντας ποιήματα, λογοτεχνικές μεταφράσεις, άρθρα και μελέτες για την ελληνική παράδοση. Βραβεύτηκε με τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών το 1935 για τη συλλογή διηγημάτων Εκείνοι που έμειναν, με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1942 για τις Μυστικές πηγές, με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1967 για τη μελέτη Ο εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, με το βραβείο της Εστίας Νέας Σμύρνης το 1968 για τη μελέτη Ο εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, με το β΄ κρατικό βραβείο πεζογραφίας το 1974 για το Εάλω η Πόλις και τέλος με το βραβείο του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών το 1982 για το σύνολο του έργου της.
ΠΗΓΗ: http://www.perizitito.gr
http://www.rhodes.aegean.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου